نوح.

(اِخ)

در تفاسیر و تاریخ های اسلامی نسب او را چنین نوشته اند: ابن لمک بن متوشلخ بن اخنوخ بن ادریس بن مارد بن مهلائیل بن قینان بن انوش بن شیث بن آدم، وگویند وی پس از ادریس به پیامبری رسید و چون پس از نهصدوپنجاه سال دعوت، از قوم او بیش از ٨٠ تن ایمان نیاوردند و کافران بر سرکشی و عناد افزودند نوح پس از قرنها دعوت و تحمل، چون از تمسخر و عناد کافران قوم خویش به تنگ آمد از جانب خدا بدو وحی رسید که
«یا نوح از قوم تو جز این هشتاد تن که مؤمن شدند کسی مؤمن نخواهد شد»،
قوم را نفرین کرد و از خدا درخواست که دیّاری از کفّار بر زمین باقی نگذارد. سپس خود به فرمان الهی با پیروان معدودش به ساختن سفینه ای پرداختند، چون کشتی ساخته شد، علامات و آیات عذاب الهی آشکار گشت، باران سیل آسائی باریدن گرفت و زمین به دریای خروشانی مبدّل گشت، نوح و یارانش در طبقه ای از کشتی سوار شدند و دو طبقۀ دیگر آن را به حیوانات و پرندگان اختصاص دادند، کشتی نوح بر آبها روان شد و آنانکه دعوت نوح را نپذیرفته و از کشتی بیرون مانده بودند یکسره غرق گشتند.
از خاندان نوح پسری کنعان نام دعوت پدر را نپذیرفته بود، نوح چون او را در کام امواج و در حال غرق شدن دید به حکم عاطفت پدری به کشتی دعوتش کرد، فرزند سرکش نپذیرفت و با دیگر کافران غرق گشت.
آنگاه که جز کشتی نشستگان جنبنده ای بر زمین باقی نماند، باران فروایستاد و طوفان آرام گرفت و آبها در کام زمین فرورفت، و به تقدیر خداوندی کشتی نوح بر کوه جودی به گل نشست و ساکنان آن فرودآمدند و بر بساط زمین زندگی و زادوولد از سر گرفتند. نوح جهان خالی از مردم را میان فرزندانش سام و حام و یافث تقسیم کرد.
زمین سیاهان را چون زنج و حبشه و نوبه و بربر و آن دیار و برّ و بحر و جزایر آن مر «حام» را داد، و عراق و خراسان و حجاز و یمن و شام و ایران شهر نصیب «سام» آمد، و ترک و سقلاب و یأجوج و مأجوج تا چین مر «یافث» را رسید. نوح پس از طوفان شصت سال بزیست.
(از زین الاخبار)
(تاریخ پیامبران و شاهان)
(تفسیر قرآن مجید)
(قصص قرآن)
(ترجمۀ اخبار الطوال)
(کتاب مقدس، سفر تکوین)
(الموسوعة العربیة المیسرة)
(تاریخ گزیده)
(حبیب السیر).
و نیز رجوع به عیون الاخبار و التفهیم و العقد الفرید (فهرست اعلام) و تاریخ جهانگشا شود.