نُعمان بن بشیر

نُعمان بن بشیر
بن سعید بن ثعلبة
الخزرجی
الانصاری ،
مکنی به ابوعبدالله،
صحابی
و امیر
و خطیب
و شاعر صدر اسلام
و از مردم مدینه است
و نخستین مولودی است که
در بین انصار بعد از هجرت نبوی تولد یافت به سال دوم هجرت .
وی ١٢٤ حدیث روایت کرده است .
وی را نائله بنت فرافصه زوجۀ عثمان
باپیراهن خونین عثمان
نزد معاویه به شام فرستاد،
و در سلک یاران معاویه درآمد و
در جنگ صفین از همراهان معاویه بود،
به سال ٥٣ ه.ق قاضی دمشق شد،
سپس معاویه او را ولایت یمن داد،
سپس مدت ٩ ماه عامل کوفه
و بعداً والی حمص شد
و تا زمان مرگ یزید بن معاویه در آن منصب باقی بود
و پس از مرگ یزید چون با ابن زبیر بیعت کرد،
مردم حمص بر او شوریدند
و او فراری و سپس کشته شد
به سال ٦٥ ه.ق
وی خطیبی توانا بود
و از او دیوان شعری باز مانده است.
از لغت نامۀ مرحوم دهخدا