علاءالدولۀ سمنانی رحمة الله علیه
شیخ رکن الدین بیابانکی.
حمدالله مستوفی که معاصر او بوده در تاریخ گزیده آرد:
وی پسر ملک شرف الدین سمنانی است. و در زمان ارغون خان عمل پیشه بود. و پدرش در مرتبۀ وزارت. بعد از آن تایب شد، و درعبادت درجۀ عالی یافت.
و در «نفحات» مسطور است که ابوالمکارم رکن الدین علاءالدوله احمد بن محمد بیابانکی، در اصل از ملک سمنان بود و در سن پانزده سالگی بخدمت سلطان وقت شغل گرفت و در یکی از حروب جذبه ای به وی رسید. و در سنۀ سبع و ثمانین و ست مائة (٦٨٧ ه.ق.) به وقت مراجعت از حجاز در بغداد بصحبت شیخ نورالدین عبدالرحمان کسرقی رسید. و در سنۀ تسع و ثمانین وست مائة (٦٨٩ ه.ق.) اجازت ارشاد یافت. و بعد از سنۀ عشرین و سبع مائة (٧٢٠ ه.ق.) در خانقاه سکاکیه در مدت شانزده سال، صدوچهل اربعین برآورد. و گویند در سایر اوقات صدوسی اربعین دیگر برآورده بود. وفات شیخ رکن الدین علاءالدوله در شب جمعۀ بیست ودوم رجب سنۀ ست و ثلاثین و سبع مائة (٧٣٦ ه.ق.) در برج احرار صوفی آباد اتفاق افتاد و در حظیرۀ قطب زمان عمادالدین عبدالوهاب مدفون گشت. مدت عمرش هفتادوهفت سال بود.
خواجو در تصوف به وی نظر داشته و دربارۀ وی گفته است :

هرکو به ره علی عمرانی شد
چون خضر به سرچشمۀ حیوانی شد
از وسوسه و غارت شیطان وارست
مانند علاءالدوله سمنانی شد

از نتایج طبع فیاض شیخ رکن الدین علاءالدوله کتاب مکاشفات مشهور است.
و نیز او راست :
کتاب آداب الخلوة،
مواردالشوارد،
نجم القران فی تأویل القرآن،
شقائق الحدائق و حدائق الحقائق.
و نیز او راست :
رسالۀ موضح مقاصد المخلصین و مفضح عقائد المدعین،
رسالۀ بیان الاحسان لاهل العرفان.
و مظفر صدرقاضی رساله ای بنام «آثار و احوال علاءالدوله» چاپ کرده است که در آن ٢٨ کتاب برای او نقل میکند.
و در ذریعه (ج ٩ ص ٧٣٣) یک کتاب بر آن افزوده شده است.