حیدری. [ ح َ دَ ] (اِخ) مقابلِ نعمتی. منسوب به حیدر، پیرو قطب الدین حیدر یکی از عرفای نامی ایران متوفی به سال ٦١٨ ه.ق.
- جنگ حیدری و نعمتی; جنگی و بحث و جدلی میان پیروان این دو عارف.
رجوع به فرهنگ فارسی معین شود.
دو دستۀ حیدری و نعمتی در غالب شهرهای ایران بودند و در همۀ سال خاصه در عاشورا با یکدیگر به جنگهای سخت میپرداختند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
رجوع به نعمتی شود.
- طایفۀ حیدری; مقابلِ طایفۀ نعمتی، پیروان شاه نعمت الله.

حیدریة. [ ح َ دَ ری ی َ ] (اِخ) طریقۀ منسوب به شیخ قطب الدین حیدر. رجوع به فرهنگ فارسی معین شود.

نعمتی. [ ن ِ م َ ] (اِخ) منسوب به شاه نعمت الله ولی ماهانی کرمانی. پیرو شاه نعمت الله ولی. رجوع به نعمةالله ولی (شاه ...) شود.
- نعمتی و حیدری; نام دو فرقۀ غوغا که در غالب شهرهای ایران بوده اند. فرقۀ نعمتی پیروان شاه نعمةالله ولی بوده اند و فرقۀ حیدری پیروان طریقت شیخ حیدر زاوجی ولی. (یادداشت مؤلف). و اغلب این دو فرقه با هم به نزاع برمی خاستند و اوضاع شهر را آشفته می کردند و جنگ و نزاع نعمتی و حیدری برای مخاصماتی که منشاء منطقی درستی ندارد و از تعصبات عوام سرچشمه گیرد مثل شده است; مانند شیخی و بالاسری.
رجوع به حیدری شود.