عَمّارِ کِنانی
 بن یاسر
 بن عامر
 بن مالک
 بن کنانة
 بن قیس
 بن حصین
 بن وذیم
 کنانی
 مذحجی
 عنسی
 قحطانی ،
 مکنی به ابوالیقظان .
 وی از قبیلۀ بنی ثعلبة
 بن عوف
 بن حارثة
 بن عامر
 بن یام
 بن عنس
 بن مالک عنسی ،
 و حلیف بنی مخزوم بود
 و مادرش « سمیّة » مولای بنی مخزوم بوده است .
 وی و پدرش از نخستین کسانی بودند که به اسلام گرویدند
 و در راه نشر دینِ خداوند رنج و عذاب فراوانی متحمل شدند.
 و بارها پیغمبر اکرم (ص) بدانها میفرمود:
 «صبراً آل یاسر موعدکم الجنة».
 تولد عمار بن یاسر در سال ٥٧ پیش از هجرت بود
 و با پیغمبر اکرم (ص) به مدینه مهاجرت کرد
 و در تمام غزوات شرکت داشت ،
 از جمله در غزوۀ یمامه که گوشهایش قطع شد.
 پیغمبر اکرم (ص) عمار را لقب «الطیب المطیب » داده بود،
 و درحدیثی است که
 «عمار را در انتخاب دو امر مختار نکردند،
 مگر اینکه ارجح و اصح آن را برگزیده باشد».
 عاصم
 به نقل از زر
 از عبدالله،
 وی را جزء هفت تن مسلمانی آورده است که
 نخستین بار اسلام خویش را آشکار و علنی ساختند.
 عمار بن یاسر نخستین کسی در اسلام بود که
 مسجد بنا کرد و آن مسجد «قُبا» در مدینه بوده است .
 در سال ٢١ ه.ق
 معین و دستیار سعد بن ابی وقاص والی کوفه بود
 و در سال ٢٢ ه.ق
 خلیفۀ دوم
 ولایت آن شهر را به وی واگذار کرد
 و پس از چندی معزول ساخت .
 و در واقعۀ جمل و صفین
 با حضرت علی (ع) شرکت داشت .
 و سرانجام در سال ٣٧ ه.ق
 در جنگ صفین
 در سنّ ٩٣ سالگی بشهادت رسید.
 از پیغمبر اکرم (ص) دربارۀ عمار
 نقل کنند که فرموده است :
 «عمار را گروه گمراهان به قتل خواهند رساند».
 مجموعا ٦٢ حدیث به عمار بن یاسر نسبت داده شده است .
 عمار یاسر بسبب زهد و تقوای بسیاری که داشت
 در ادبیات فارسی نمونه و مثالی از تعبد و پرهیزکاری گشته.