ابنُ فارِض

ابنُ فارِض. ابوحفص و ابوالقاسم عمر بن ابی الحسن علی بن المرشد بن علی الحَمَويّ الاصل، المصری المولد و الدار و الوفات، معروف به ابن فارض و منعوت به شرف. عارف و شاعری معروف. اصلاً از مردم حَماة شام است و در قاهره به سال ٥٧٦ ه.ق متولد شده. پدر او قاضی قاهره و خود او مردی صالح و کثیرالخیر بود و مدتی مجاورت خانۀ خدا گزید. وی را اشعار بسیار و قصاید نیکو و طویل با اسلوبی لطیف و رائق به طریقۀ فقراء و اصطلاحات و منهج آنان و نیز دوبیتی و مَوالیا و اَلغاز هست و دیوان او را گرد کرده اند. وفات او در سال ٦٣٢ به قاهره بوده و مدفن وی در جبل مُقَطَّم و تربت او زیارتگاه است. و دو قصیدۀ تائیه و یائیۀ او مشهور است و دیوان قصائد او را ادبا و علماء بسیاری شرح کرده اند و کاملتر از همه شرح شیخ حسن بوری است و قصیدۀ تائیۀ او را خاصةً شروح بسیار است، ازجمله شرح فارسی مولانا عبدالرحمن جامی و شرح فَرغانی.