ای دل غُلامِ شاهِ جهان باش و شاه باش
پیوسته در حمایتِ لُطفِ إله باش

از خارجی هزار به یک جو نمیـخرند
گو، کوه تا به کوه مُنافق سپاه باش

چون أحمدم شفیع بُوَد روزِ رستخیز
گو این تنِ بلاکشِ من پُرگناه باش

آن را که دوستیِ علي نیست کافِر ست
گو زاهدِ زمانه و گو شیخِ راه باش

امروز زنده ام به ولایِ تو یا علي
فردا به روحِ پاکِ امامان گواه باش

قبرِ إمامِ هشتم و سلطانِ دین رضا
از جان ببوس و بر درِ آن بارگاه باش

دستت نمیـرسد که بچینی گُلی زِ شاخ
باری، به پایِ گُلبُنِ ایشان گیاه باش

مَردِ خُدا شناس که تقوی طلب کُند
خواهی سپید جامه و خواهی سیاه باش

«حافظ» طریقِ بندگیِ شاه پیشه کن
وانگاه در طریق چو مردانِ راه باش