عاقل به کنارِ آب تا پُل میجُست
 دیـوانـۀ پا برهـنه از آب گذشت

 نشاطِ هر دو جهان ، گِردِ آن غمی گردَد
 کــه از زیارتِ  دل هایِ  خـستـه میـآیـد

لَو

 وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) ن
 
 قالَ أَوْسَطُهُمْ
 أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْ لا تُسَبِّحُونَ (28) ن
 
 كَذلِكَ الْعَذابُ
 وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ
 لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ (33) ن
 
 لَوْ لا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ
 لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ (49) ن
 
 كَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ (5) التّکاثر

أصحاب

  أصحاب الجنّة - 14 مرتبه -
  أصحاب النّار - 20 مرتبه -
  أصحاب الیمین - 6 مرتبه -
  أصحاب الفیل - 1 مرتبه -
  أصحاب الأخدود - 1 مرتبه -
  أصحاب الرّسّ - 2 مرتبه -
  أصحاب القریة - 1 مرتبه -
  أصحاب السّفینة - 1 مرتبه -
  أصحاب الکهف و الرّقیم - 1 مرتبه -
  أصحاب السّبت - 1 مرتبه -
  أصحاب الجحیم - 6 مرتبه -
  أصحاب مدین - 2 مرتبه -
  أصحاب السّعیر - 3 مرتبه -
  أصحاب القبور - 1 مرتبه -
  أصحاب الأعراف - 1 مرتبه -
  أصحاب الأیکة - 4 مرتبه -
  أصحاب الحجر - 1 مرتبه -
  أصحاب الصّراط السّويّ - 1 مرتبه -
  أصحاب موسی - 1 مرتبه -
  أصحاب المیمنة - 3 مرتبه -
  أصحاب المشئمة - 2 مرتبه -
  أصحاب الشّمال - 2 مرتبه -

صاحب

  صاحب الحوت - 1 مرتبه -
 


 

 سـؤالـی کـردم از پـیـــــرِ خَـرابــات
 که ای صافی دلت از صُـحبـتِ دُرد
 زِ مـــرگ و زنـدگـانـی آگـهـم کــــن
 کــزین غــم خـاطرم بــسیارافــسُرد
 بـگـفـتا : گـویمت رمــزی که دانـی
 چه سان گـویِ سعـادت میتوان بُرد
 تکلُّف گر نباشد خوش توان زیست
 تعلُّق گر نباشد خوش توان مُـــــرد
 سرودۀ « انسی جامی » رحمة الله تعالی علیه
 وفات در قرن 10 ه.ق

 تا سُخنی سویِ لَب ، از جان ، رسد
 جــان بــه لـبِ مَــردِ سُـخـنـدان رسد
 سرودۀ « غَزالی مشهدی » رحمة الله تعالی علیه
 وفات در قرن 10 ه.ق

 ای شـیرِ خُدا ، امامِ اَعـظـم    
                              ســـالارِ صحـــابـۀ مُــکَــــرَّم
 آموختـه عــلمِ  مِـن  لَـدُنّـی
                              از تو خضـر و شُعـیب و آدم
 از جمله مُهاجران توحاضر
                              و ز جمله صحابه را تو اعلم
 آن حال که قـنـبـرِ تو دارد
                             حقّا  که  نداشت قیصر و جَـم
 دوشـینه به بـاغِ عالمِ غیب
                             بُــلبُــل به تــرانـه گـفت آن دم :
 تا هست ، علی امامِ عالی ست
                                  در مملکتِ دو کون والی  ست

 طی میـــشود بــه شادی وغم روزگارِ عُمر

 دائـم بــــه یـک قـرار نـمـانـد مَـدارِ عُــمـر

 آنـان کــــه پـاسِ عُـمـرِ گـرامـی نـداشـتـنـد

 جُـز غـم نـگــشت حاصلـشان در گُذارِ عُمر

 هـر جـا بـهـار هـسـت خـزانیش در پی ست

 آمـــاده شــو بـرایِ خَـــزان در بـهـارِ عُـمر

 بـنـیـادِ زنـدگـی ، چـو حُبابی ست رویِ آب

 نـاگـه رَوَد بــــه بـادِ فَـنـا اقــتـدارِ عُـــمـــر

 خـیـری اگـــر بــه دستِ تو آیـد مَکُن دریغ

 تـــا مانَد از تـــو نامِ نــکـو ، یـادگـارِ عُمر

 روزی کـه بــهــرِ یـاریِ خَـلـقِ خُدا گذشـت

 هرگـــز مَکُن مـحاسبه اش  در شمارِ عُــمر

 ای همسفر به هوش ، که عُمرِ سفر کم ست

 روزی رسـد بـــه مـنـزلِ آخِــر قــطارِ عُمر

 « سالک » زِ لحظه لحظۀ عُمر استفاده کن

 زیـــرا که نـیست در کـفِ تــو اختیـارِ عُمر

 سرودۀ « سالک یزدی » رحمة الله تعالی علیه
 وفات در قرن 11 ه.ق
 مـنـبـع :
 salekyazdy.blogfa.com

  بِقَدرِ الکَـدِّ تُـکـتَـسَـبُ المَعَالِـي
 
  مَـن رَامَ العُـلَی سَـهِـرَ اللَّیَالِـي
 
  وَ مَن رَامَ العُلَی مِن غَیرِ کَــدٍّ
 
  أَضَاعَ العُمُرَ فِي طَلَبِ المَحَالِ

 شب های هِجــر را گذراندیـم و زنده ایـم
 ما را به سخت جانیِ خود این گُمان نبود

 سرودۀ « محمّدرضا شَکیبیِ اصفهانی » رحمة الله علیه
 وفات در قرن 11 ه.ق