تَیّار.

[ ت َی یا ]
(ع ص، اِ)

موج دریا. موج آب.

کالبحر یقذف بالتّیّار تیّاراً.

این بگفت و در کشتی آز نشست وبه دریای تیّار قرین شد.

چنگیزخان به نفس خویش بدان بلاد رسید و تیّار بلا از لشکر تتار در موج بود.

|| مرد متکبر شوریده عقل لاف زن.

رجل تیّار; ای تیاه.

|| قطع عرقاً تیّاراً; ای سریع الجریة. جلدرفتار و جهنده و مواج.