یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان
دو شنبه 4 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی



 گذشت مُدّتی از هِجر و زنده ام  بی تـو
 به سَخت جانیِ خود این گُمان نبود مَـرا
 
 سرودۀ « قاسمیِ گُنابادی » رحمة الله علیه
 وفات در قرن 10 ه.ق

دو شنبه 4 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی



 رفـتم که خار از پا کشم مَحـمِـل نَهان شد از نظر
 یک لحظه غافِل گشتم و صد ساله راهَم  دور شد

 سرودۀ « مَلِکِ قُمی » رحمة الله علیه
 وفات در قرن 11 ه.ق

یک شنبه 3 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

 

 ای برادر به خاصّه تو را میگویم :
 خود را دریاب
 و اندیشۀ خود بکُن
 که عذابِ آخرت آسان نیست
 برای آنکه به نَـقـد خود را از اندک زحمتی بِرَهانی
 چیزی مکُن که فردا به زحمتی گرفتار شوی
 که طاقت، به حملِ آن نرسد
 و برای اندک لَذّتی که بیابی چیزی مکُن
 که از لَذّتِ جاوید مَحروم شوی
 به غَفلت روزگار مَگذران
 در خود بسوز و بگداز
 و آرام و قرار مگیر
 هرگاه که آرام گرفتی بدان که هَلاک شدی
 همچون مُرغ
 که هرگاه که از پَرزَدَن بازایستاد ، افتاد
 ای برادر
 نامه به آخِر رسید
 امّا سُخن به آخِر نرسید
 والسّلام.
 

یک شنبه 3 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی




عاشقی و آنگهانی نام و ننگ !
او نشاید عشق را ، دِه سنگ سنگ

گر ز هر چیزی بِلَنگی  دور شو
راهِ دور و سنگلاخ  و لَنگ لَنگ

«مرگ» اگر مَرد ست آید پیشِ من
تا کشم خوش در کنارش تَنگ تَنگ


من از او «جانی» بَرَم  بی رنگ  و بو
او زِ من «دَلقی» سِتاند رَنگ رَنگ

جور و ظُلمِ دوست را بر جان بِنه
وَر نخواهی پس صَلایِ جَنگ جَنگ

گر نمیـخواهی تَراشِ صیقلش
باش چون آیینۀ  پُر زَنگ زَنگ

دست را بر چشمِ خود نِه گو : به چشم
چشم بگشا ، خیره مَنگر دَنگ دَنگ


یک شنبه 3 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 



عشقِ خامُش طُرفه تر یا نکته هایِ چَنگ چَنگ ؟
آتشِ ساده عجبتر یا رُخِ من رَنگ رَنگ ؟

بَرقِ آن رُخ را چه نسبت با رُخانِ زَرد زَرد ؟
تُنگِ شِکر را چه نسبت با دلِ بَس تَنگ تَنگ ؟

مَه برایِ مُشتری بَر تختِ دل بَر تختِ دل
صد هزاران جانِ حیران ، گِردِ تَختَش ، دَنگ دَنگ

کوهِ طور ، جان ها ، سودایِ او ، سودایِ او
اندر آن کُه ، بَهرِ لَعلَش میجَهد ، جان ، سَنگ سَنگ

صیقلِ عشقِ ورا بگزین که تا از آینه ات
زود بزداید به لطفِ خویشتن او ، زَنگ زَنگ

یک شنبه 3 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

 

اهلِ صیقل  رَسته اند از بوی و رنگ
هر دَمی بینند خوبی  بی دِرَنگ

نقش و قشرِ عِلم را بگذاشتند
رایَتِ عینُ الیقین افراشتند


رفت فكر و روشنایی  یافتند
بَرّ و بحرِ آشنایی یافتند

مرگ  کز  وی  جمله اندر  وحشتند
میكُنند  آن قوم  بر وی  ریشخند

كس نیابد  بر دلِ ایشان ظَفَر
بی صدف  گشتند ایشان پُر گُهَر

گر چه  نَحو و فِقه را بگذاشتند
لیك  مَحو و فقر را برداشتند

تا نقوشِ هشت جَنّت تافته  ست
لوحِ دلشان را پذیرا یافته  ست

برترند از عرش و كرسیّ و خَلأ
ساكنان مَقعَدِ صِدقِ خُدا

صد نشان دارند  و محوِ مُطلقَـند
چه نشان ؟  بَل
عینِ دیدارِ حقّـند

مثنوی معنوی
قرن هفتم ه.ق

 

شنبه 2 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

 

بُتِ تَرسا بَچه

 « بُتِ تَرسا بچه »  نوری است  باهِر

 که از روی بُتان دارد مَظاهِر

 کُنَد او جمله دل ها  را وَثاقی

 گهی  گردَد مُغَنّی گاه ساقی

 زِهی  مُطرب که از یک نغمهٔ خَوش

 زند در خرمن صد زاهد آتَش

 زِهی ساقی که او از یک پیاله

 کند بیخود دو صد هفتاد ساله

 رود در خانقَه مستِ شبانه

 کند افسونِ صوفی را فَسانه

 وگر در مسجد آید در سحرگاه

 بِنَگذارد در او یک مَردِ آگاه

 رَوَد در مدرسه چون مَستِ مَستور

 فقیه از وی شود بیچاره مَخمور

 زِ عشقش زاهدان بیچاره گشته

 زِ خان و مانِ خود آواره گشته

 یکی مؤمن  دگر را کافِر او کرد

 همه عالم پُر از شور و شَرّ او کرد

 خَرابات از لبش معمور گشته

 مساجد از رُخَش پُر نور گشته

 همه کارِ من از وی شد مُیسَّر

 بدو دیدم خلاص از نفسِ کافر

 دلم از دانشِ خود صد حُجُب داشت

 زِ عُجب و نَخوَت و تَلبیس و پِنداشت

 درآمد از دَرَم  آن مَه سَحَرگاه

 مرا از خوابِ غَفلت کرد آگاه

 زِ رویش خَلوتِ جان گشت  روشَن

 بدو دیدم که تا خود چیستم من

 چو کردم در رُخِ خوبَش نگاهی

 برآمد از میانِ جانَم آهی

 مرا گفتا که : ای شَیّادِ سالوس

 به سَر شد عُمرَت اندر نام  و ناموس

 ببین تا عِلم و زُهد و کِبر و پِنداشت

 تو را ای نارسیده از که واداشت ؟

 نظر کردن به رویم نیم ساعت

 همی‌ارزد هزاران ساله طاعت

 علی‌الجُمله رُخِ آن عالَم آرای

 مرا با من نمود آن دَم سراپای

 سیَه شد رویِ جانَم از خَجالت

 زِ فوتِ عُمر و ایّامِ بِطالت

 چو دید آن ماه  کز رویِ چو خورشید

 بُریدم من زِ جانِ خویش اُمید

 یکی پیمانه پُر کرد و به من داد

 که از آبِ  وی آتش در من افتاد

 کنون گفت : از میِ  بی رنگ  و بی‌ بوی

 نُقوشِ تختهٔ هستی  فروشوی

 چو آشامیدم آن پیمانه را پاک

 درافتادم  زِ مَستی بر سَرِ خاک

 کنون نه نیستم در خود نه هستم

 نه هشیارم نه مخمورم نه مستم

 گهی چون چشمِ او دارم سری خَوش

 گهی چون زُلفِ او باشم مُشَوَّش

 گهی از خویِ خود در گُلخَنَم من

 گهی از رویِ او در گُلشَنَم من


شنبه 2 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

 

  ...
 
هشتم
  ترکِ اعتراض کردن است بر خُداوند
  - سبحانه وتعالی -
  و به قضای او رضا دادن
  و این بیت را وِردِ خود ساختن
  - این بیچاره گفته است - :

 

وکّلتُ أموري کلّها متوکّلاً

علی مَن هوایتي قبل إنّي هویتُه

فانشاء أحیاني و إمّا أماتَـني

بما شاء محبوبي فإنّي رضیتُه

فلمّا رآی صدقي و قصدي و نیّتي

وتفویض أمري لي مجیتُه

فکلّفني ثمّ اصطفاني فعزّني

فواللهِ ما أوحشتُ لَقیته

بِأَيِّ لِسانٍ أَشکُرُ اللهَ وَالَّذي

تَلَطَّفَ في حَقّي وَ إنّي نَسیتُهُ

 

  وبه یقین دانستن که هرچه او کُند نیکو کُند.

شنبه 2 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


از جناب شیخ علاءالدّولۀ سمنانی
رحمة الله تعالی علیه رحمةً واسعةً
وفات در قرن هشتم هجری قمری

مدفون در روستای «صوفی آباد»
در نزدیکی شهر «سمنان»


صد خانه  اگر به طاعت آباد کُنی
زان بِه نبُوَد که خاطری شاد کُنی

گر بنده کُنی به لُـطـف آزادی را
بِـه زانکه هـزار بـنده آزاد کُـنی

جمعه 1 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

 

زندگانی چو نیست جُز یک بار
قدر باید شناختن ناچار



آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 2226
بازدید دیروز : 414
بازدید هفته : 5403
بازدید ماه : 8449
بازدید کل : 165592
تعداد مطالب : 2000
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1

Alternative content