بر عاشقان ، فریضه  بُوَد ، جُست و جویِ دوست             
            بر روی و سَر، چو سیل ، دوان ، تا به جویِ دوست

    خود ، اوست جمله طالب  و ،  ما  همچو سایه ها                  
    ای  گفت و گوی ما ، همگی   گفت و گوی   دوست

    گاهی  به جویِ  دوست ، چو  آبِ رَوان ، خوشیم           
           گاهی چو آب ، حبس  شدم ، در سَبوی  دوست

    گه  چون حویجِ  دیگ   بجوشیم  و  او به  فکر               
         کفگیر می زند  که  چنین ست  خوی دوست

    بر گوشِ ما   نهاده    دهان   او به   دمدمه                      
        تا  جانِ  ما  بگیرد  یکباره   بوی   دوست

    چون   جانِ جان ، وی  آمد ، از وی ،  گزیر  نیست            
          من  در جهان  ندیدم ، یک جان ، عدوی  دوست

    بُگدازَدَت   زِ   ناز   و   چو  مویَت  کند   ضعیف          
               نَدهی  به  هر دو عالَم   یک تای  موی  دوست

    با دوست ، ما   نشسته ، که   ای دوست  ،  دوست کو؟      
              کو کو  همی  زنیم   زِ   مستی  به   کوی دوست

    تصویرهای    ناخوش   و   اندیشۀ  رکیک               
        از  طبعِ   سُست   باشد   و   این   نیست  سوی  دوست

    «خاموش»   باش ،  تا    صفتِ   خویش   خود   کند            
               کو   های های   سردِ   تو    کو  های هویِ  دوست

  
   ... أَنَّ

   الْحُسَيْنَ بْنَ الْحَسَنِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ ع

   كَانَ بِقُمَّ

   يَشْرَبُ الْخَمْرَ عَلَانِيَةً

   فَقَصَدَ يَوْماً لِحَاجَةٍ بَابَ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ الْأَشْعَرِيِّ

   وَ كَانَ وَكِيلًا فِي الْأَوْقَافِ بِقُمَّ

   فَلَمْ يَأْذَنْ لَهُ

   وَ رَجَعَ إِلَى بَيْتِهِ مَهْمُوماً

   فَتَوَجَّهَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ إِلَى الْحَجِّ

   فَلَمَّا بَلَغَ سُرَّ مَنْ رَأَى

   اسْتَأْذَنَ عَلَى أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ علیه السلام

   فَلَمْ يَأْذَنْ لَهُ

   فَبَكَى أَحْمَدُ لِذَلِكَ طَوِيلًا

   وَ تَضَرَّعَ

   حَتَّى أَذِنَ لَهُ‏

   فَلَمَّا دَخَلَ

   قَالَ

   يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ

   لِمَ مَنَعْتَنِي الدُّخُولَ عَلَيْكَ

   وَ أَنَا مِنْ شِيعَتِكَ وَ مَوَالِيكَ؟

   قَالَ ع

   لِأَنَّكَ طَرَدْتَ ابْنَ عَمِّنَا عَنْ بَابِكَ

   فَبَكَى أَحْمَدُ

   وَ حَلَفَ بِاللهِ

   أَنَّهُ لَمْ يَمْنَعْهُ مِنَ الدُّخُولِ عَلَيْهِ

   إِلَّا لِأَنْ يَتُوبَ مِنْ شُرْبِ الْخَمْرِ

   قَالَ

   صَدَقْتَ

   وَ لَكِنْ لَا بُدَّ عَنْ إِكْرَامِهِمْ وَ احْتِرَامِهِمْ عَلَى كُلِّ حَالٍ

   وَ أَنْ لَا تُحَقِّرَهُمْ

   وَ لَا تَسْتَهِينَ بِهِمْ

   لِانْتِسَابِهِمْ إِلَيْنَا

   فَتَكُونَ مِنَ الْخاسِرِينَ

   فَلَمَّا رَجَعَ أَحْمَدُ

   إِلَى قُمَّ

   أَتَاهُ أَشْرَافُهُمْ

   وَ كَانَ الْحُسَيْنُ مَعَهُمْ

   فَلَمَّا رَآهُ أَحْمَدُ

   وَثَبَ إِلَيْهِ

   وَ اسْتَقْبَلَهُ وَ أَكْرَمَهُ وَ أَجْلَسَهُ فِي صَدْرِ الْمَجْلِسِ

   فَاسْتَغْرَبَ الْحُسَيْنُ ذَلِكَ مِنْهُ

   وَ اسْتَبْدَعَهُ

   وَ سَأَلَهُ عَنْ سَبَبِهِ

   فَذَكَرَ لَهُ مَا جَرَى بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْعَسْكَرِيِّ ع فِي ذَلِكَ

   فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ

   نَدِمَ مِنْ أَفْعَالِهِ الْقَبِيحَةِ

   وَ تَابَ مِنْهَا

   وَ رَجَعَ إِلَى بَيْتِهِ

   وَ أَهْرَقَ الْخُمُورَ

   وَ كَسَرَ آلَاتِهَا

   وَ صَارَ مِنَ الْأَتْقِيَاءِ الْمُتَوَرِّعِينَ

   وَ الصُّلَحَاءِ الْمُتَعَبِّدِينَ

   وَ كَانَ مُلَازِماً لِلْمَسَاجِدِ

   مُعْتَكِفاً فِيهَا

   حَتَّى أَدْرَكَهُ الْمَوْتُ

   وَ دُفِنَ قَرِيباً مِنْ مَزَارِ فَاطِمَةَ [ بنت موسی الکاظم ] رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا

   ... لَوْ لَا أَنَّكُمْ تُذْنِبُونَ
  
   فَتَسْتَغْفِرُونَ اللهَ
  
   لَخَلَقَ اللهُ خَلْقاً حَتَّى يُذْنِبُوا
  
   ثُمَّ يَسْتَغْفِرُوا اللهَ

   فَيَغْفِرَ اللهُ لَهُمْ
  
   إِنَّ الْمُؤْمِنَ مُفَتَّنٌ تَوَّابٌ ...

     عُتُلٍّ بَعْدَ ذَالِكَ زَنِيمٍ
     « زَنیم » یک اسم است و سه حرف اصلیش « ز ن م » و نقشِ
     دستوریِ آن صفت است و از نوع صفتِ مُـشَـبَّهة میباشد. وزنِ
     آن فَعیل است.

     در لغت نامۀ مرحوم علّامه علی اکبر دهخدا
     این معانی برای زنیم آمده :
     - مردی به قومی چسبیده که نه از ایشان بُوَد.
     - پسرخوانده.
     - ناکس و فرومایه و بدخوی که در ناکسی معروف باشد.
     - خصم جواب دهنده از طرف قوم.
     - حرام زاده.
     

     وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ

     نَبَأَ الَّذي آتَيْناهُ آياتِنا

     فَانْسَلَخَ مِنْها

     فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطانُ

     فَكانَ مِنَ الْغاوينَ

     وَ لَوْ شِئْنا

     لَرَفَعْناهُ بِها

     وَ لكِنَّهُ

     أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ

     وَ

     اتَّبَعَ هَواهُ

     فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ

     إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ

     أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ

     ذلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا

     فَاقْصُصِ الْقَصَصَ

     لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

     ساءَ مَثَلاً الْقَوْمُ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا

     وَ

     أَنْفُسَهُمْ كانُوا يَظْلِمُونَ

     مَنْ يَهْدِ اللهُ

     فَهُوَ الْمُهْتَدي

     وَ

     مَنْ يُضْلِلْ

     فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ

**************

     قالَ :

     فَما خَطْبُكَ يا سامِريُّ؟

     قالَ :

     بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ

     فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ

     فَنَبَذْتُها

     وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لي‏ نَفْسي‏

**************

     هَلْ أُنَبِّئُكُمْ

     عَلى‏ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطينُ؟

     تَنَزَّلُ عَلى‏ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثيمٍ

     يُلْقُونَ السَّمْعَ

     وَ

     أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ

     وَ

     الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ

     أَ لَمْ تَرَ

     أَنَّهُمْ في‏ كُلِّ وادٍ يَهيمُونَ

     وَ

     أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ؟

     إِلاَّ

     الَّذينَ آمَنُوا

     وَ

     عَمِلُوا الصَّالِحاتِ

     وَ

     ذَكَرُوا اللَّهَ كَثيراً

     وَ

     انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا

     وَ

     سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

**************

نه هر که  چهره برافروخت  دلبری داند
نه هر که آیِـنِه سازد سِکَندَری داند
نه هر که طَرفِ کُلَه کج نهاد و تند نشست
کلاهداری و آیینِ سَروری داند ...
هزار نکتۀ باریکتر زِ مو اینجاست
نه هر که سَر بتراشد قلندری داند

**************

زِ دلبری نتوان لاف زد به آسانی
هزار نکته در این کار هست تا دانی
به جز شکردهنی مایه ها ست خوبی را
به خاتمی نتوان  زد  دَمِ سلیمانی ...
بیار بادۀ رنگین که یک حکایتِ راست
بگویم و نکنم  رَخنه  در مسلمانی
به خاکِ پایِ صَبوحی کُنان که تا منِ مست
سِتاده بر درِ میخانه ام  به دربانی
به هیچ زاهدِ ظاهرپرست نگذشتم
که زیرِ خرقه نه زُنّار داشت پنهانی ...
جفا نه شیوۀ دین پَروَری بُوَد  حاشا
همه کَرامت و لطف ست شَرعِ  یَزدانی ...
زِ حافظانِ جهان ، کس چو بنده جمع نکرد
لطائفِ حِکَمی با کتابِ قُرآنی

**************

قَلبُ المُؤمِنِ عَرشُ الرَّحمنِ

   اَلْحِكْمَةُ
           ضَالَّةُ الْمُؤمِنِ
                          فَخُذِ الْحِكْمَةَ
                                      وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ

 اَلظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ

   اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ   ...

   وَ

   عَمِّرْنِي

   مَا كَانَ عُمُرِي بِذْلَةً فِي طَاعَتِكَ

   فَإِذَا كَانَ عُمُرِي مَرْتَعاً لِلشَّيْطَانِ

   فَاقْبِضْنِي إِلَيْكَ

   قَبْلَ أَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ إِلَيَّ

   أَوْ

   يَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَي‏َّ

جناب شیخ محمود شَبِستَری
رحمة الله علیه
وفات درقرن هشتم ه.ق