زکات.
زکوة.
خلاصۀ چیزی. برگزیدۀ چیزی.
(اصطلاح فقه) آنچه به حکم شرع، درویش و مستحق را دهند و این کار بر مسلمانان فرض است
و زکات برمیوه هایی که برای خوردن عمل آورده باشند و بر میوه های دیگر (نظیر: انگور و خرما)، شتر، گاو، بز، گوسفند و حیوانات اهلی و زر و سیم و مال التجاره تعلق میگیرد. و زکات هر یک از اینها را نِصابی است.
مال زکات به حکم آیۀ ٦٠ از سورۀ ٩ (توبه) مخصوص طبقات معینی از مردم است.
(بر خلاف فیء و غنمیت، زکات شامل خاندان رسول نمیشود).
ج، زَکَوات.
توضیح اینکه رسم الخط صحیح آن در عربی «زکاة» و در رسم الخط قرآنی «زکوة» است، ولی به شیوۀ نویسندگان ایرانی «زکات» صحیح است. قیاس شود با حیات و مشکات.