" كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ "

- اگر كلمۀ " شأن " را در اينجا نكره يعنى بدون الف و لام آورد، براى اين بود كه تفرّق و اختلاف را برساند در نتيجه معناى جمله چنين شود:
خداى تعالى در هر روزى كارى دارد، غير آن كارى كه در روز قبل داشت، و غير آن كارى كه روز بعدش دارد، پس هيچ يك از كارهاى او تكرارى نيست، و هيچ شانى از شؤون او از هر جهت مانند شان ديگرش نيست، هر چه میكند بدون الگو و قالب و نمونه میكند، بلكه به اِبداع و ايجاد میكند، و به همين جهت است كه خود را بديع ناميده، فرموده:
" بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ"
البته اين را هم بگوييم كه:
منظور از كلمۀ " يوم " در جملۀ " كلّ يوم - هر روز " احاطۀ خداى تعالى در مقام فعل و تدبير اشياء است، در نتيجه او در هر زمانى هست ولى در زمان نيست، و در هر مكانى هست ليكن در مكان نمیگنجد، و با هر چيزى هست ليكن نزديك به چيزى نيست.
ترجمۀ تفسیر المیزان