ای شاهِ شاهانِ جهان، الله مولانا علی
ای نور چشم عاشقان، الله مولانا علی
حمد ست گفتن نام تو، ای نورِ فرّخ نام تو
خورشید و مه هندوی تو الله مولانا علی
خورشیدِ مشرق خاوری، در بندگی بسته کمر
ماهت غلام نیک پی الله مولانا علی
خورشید باشد ذرّه ای، از خاکدانِ کوی تو
دریای عمّان شبنمی الله مولانا علی
موسیِ عِمران در غمت، بنشسته بُد در کوهِ طور
داود میخواندَت زبور الله مولانا علی
آدم که نورِ عالَم ست، عیسی که پورِ مریم ست
در کویِ عشقت دَرهَم ست الله مولانا علی
داود را آهن چو موم، قدرت نموده کردگار
زِیرا به دل اقرار کرد الله مولانا علی
آن نورِ چشم انبیا، احمد که بُد بدرِ دُجا
میگفت در قربِ دَنی الله مولانا علی
قاضی و شیخ و محتسِب، دارد به دل بُغصِ علی
هر سه شدند از دین بَری الله مولانا علی
گر مقتدای جاهلی کرده ست در دین جاهلی
تو مقتدای کاملی الله مولانا علی
شاهم علیِّ مرتضی، بعدش حسن نجمِ سَماء
خوانم حسینِ کربلا الله مولانا علی
آن آدمِ آلِ عَبا، دانم علی زینُ العِباد
هم باقر و صادق گُوا الله مولانا علی
موسیِ کاظم هفتمین، باشد امام و رهنما
گوید علی موسَی الرّضا الله مولانا علی
سوی تقی آی و نقی، در مِهرِ او عهدی بخوان
با عسکری رازی بگو الله مولانا علی
مهدی سوارِ آخِرین، بر خصم بگشاید کمین
خارج رَوَد زیرِ زمین الله مولانا علی
تُخمِ خَوارج در جهان، نا چیز و نا پیدا شود
آن شاه چون پیدا شود الله مولانا علی
دیو و پَری و اَهرِمَن، اولادِ آدم، مَرد و زَن
دارند این سِرّ در دَهَن الله مولانا علی
اقرار کُن، اظهار کُن، مولایِ رومی این سخُن
هر لحظه سِرِّ مِن لَدُن، الله مولانا علی
ای شمسِ تبریزی بیا، بر ما مَکُن جور و جفا
رُخ را به مولانا نما، الله مولانا علی

***

ای مُرغِ خوش الحان بخوان، الله مولانا علی
تسبیحِ خود کُن بر زبان الله مولانا علی
خواهی که یابی زندگی، بشتاب اندر بندگی
تا بَخشَدَت زیبندگی الله مولانا علی
اسمش عظیم و اعظم ست، غفران و فرد و عادل ست
مولا و حقِّ آدم ست الله مولانا علی
خواهی که یابی زو نشان، جان در رَهِ او بَرفِشان
کو جان دِهَ ست و جانـسِتان الله مولانا علی
سبحانِ حَیِّ لا یَنام، پیدا از او هر صبح و شام
حجّ و نماز ست و صیام الله مولانا علی
رزّاقِ رزقِ بندگان، مطلوبِ جمله طالبان
مأمورِ امرِ کُن فَـکان الله مولانا علی
سلطانِ بی مِثل و نظیر، پروردگارِ بی وزیر
دارَندۀ بُرنا و پیر الله مولانا علی
دارندۀ لوح و قلم، پیدا کُنِ خَلق از عَدَم
میرِ عرب، فخرِ عَجَم الله مولانا علی
سَردفترِ هر انجمن، عَلّامۀ مصر و یمن
آن پُردلِ لشکر فِکَن الله مولانا علی
مجموعِ قرآن مِدحَتَش، حمد و ثناء و عزّتش
نامِ بُزُرگی خدمتش الله مولانا علی
هم مؤمنان و مؤمنات، وحش و طیور و هم نبات
مقصودِ کُلِّ کائنات الله مولانا علی
اَشجار و کوه و بحر و بَرّ، هم آسمان اندر نظر
تسبیح گویَندَش بِفَرّ الله مولانا علی
در بندگی میبند کمر، اندر طلب میـرو به سَر
خوش هادی ست و راهبر الله مولانا علی
گرعاشقی و راه بین، غرّه مَشو خود را مَبین
وآنگه زِ جان و دل گُزین الله مولانا علی
ای بندۀ شیرین زبان، از دیو اگر خواهی امان
هر دَم بَرآور تو زِ جان الله مولانا علی
ای شمسِ دین جانبازِ جان، دُرِّ مَعانی بَرفِشان
تا آیَدَت در گوشِ جان الله مولانا علی

***

ای رهنمایِ مؤمنان، الله مولانا علی
ای سِرّپوشِ غیب دان الله مولانا علی
تو چشم و جان را میـدَهی، کَون و مکان را میـدَهی
چشم و عَیان را میـدهی الله مولانا علی
دانندهْ رازِ همه، انجام و آغازِ همه
ای قَدر و اِعزازِ همه الله مولانا علی
هم حَیّ و هم باقی تویی، هم کوثر و ساقی تویی
قسّام و رزّاقم تویی الله مولانا علی
ما جمله سر گردانِ تو، هم واله و حیرانِ تو
گویندۀ بُرهانِ تو الله مولانا علی
وحش و طیور و انس و جانّ، جمله به فرمانَت رَوان
داری تو فضلِ بیـکران الله مولانا علی
بَردار از جانم مِحَن، ما را بده فیضِ سخن
از تو ست کامم در دَهَن الله مولانا علی
تو مالکِ هفت اختری، هم سالکان را رهبری
هم مؤمنان را غمخوری الله مولانا علی
احسان ز تو، ارکان ز تو، برهان ز تو، اَبدان ز تو
هم رَوح و هم ریحان ز تو الله مولانا علی
هم انبیاء گویا ز تو، هم اولیاء دانا ز تو
هم عارفان شیدا ز تو الله مولانا علی
قَیّومی و هم اَکرَمی، سلطانی و هم اَعظَمی
بر جمله عالَم عالِمی الله مولانا علی
ملّت ز تو جان یافته، هم جانِ جانان یافته
نَقدِ فراوان یافته الله مولانا علی

***

از نظر قواعد زبان و ادبیات عرب درعبارت " الله مولانا علی" کلمۀ « یا » به « قرینۀ معنوی » حذف شده است و در حقیقت " الله مولانا علی " معادل است با " یا اللهُ مولانا علیٌّ ".