شواظ

يُرْسَلُ عَلَيْكُما

شُواظٌ مِنْ نارٍ

شواظ.

[ ش ِ / ش ُ ]
(ع اِ)

زبانۀ آتش بی دود.
شعلۀ آتش.
مارج.
لهب.
زبانه.
زبانۀ آتش.

|| دود آتش.

|| حرارت آتش.

|| گرمی آفتاب.
اصابنی شواظ من الشّمس.

|| شدّت و تیزی شهوت جماع.

|| دشنام.

|| بانگ و فریاد.

|| حرارت صبح.

|| شدّت عطش.

||
(مص)

مشاوظة.
همدیگر را دشنام دادن.
مشاتمة.