ای شاهِ شاهانِ جهان، الله مولانا علی
ای نورِ چشمِ عاشقان، الله مولانا علی

حَمد ست گفتن نامِ تو، ای نورِ فرُّخ نام تو
خورشید و مَه هندوی تو الله مولانا علی

خورشیدِ مشرق خاوَری، در بندگی بَسته کمر
ماهَت غلامِ نیک پی الله مولانا علی

خورشید باشد ذرّه ای، از خاکدانِ کوی تو
دریای عمّان شبنمی الله مولانا علی

موسیِ عِمران در غَمَت، بنشسته بُد در کوهِ طور
داود میخواندَت زبور الله مولانا علی

آدم که نورِ عالَم ست، عیسی که پورِ مریم ست
در کویِ عشقت دَرهَم ست الله مولانا علی

داود را آهن چو موم، قدرت نموده کردگار
زِیرا به دل اقرار کرد الله مولانا علی

آن نورِ چشم انبیا، احمد که بُد بدرِ دُجا
میگفت در قربِ دَنی الله مولانا علی

قاضی و شیخ و محتسِب، دارد به دل بُغصِ علی
هر سه شدند از دین بَری الله مولانا علی

گر مقتدای جاهلی کرده ست در دین جاهلی
تو مقتدای کاملی الله مولانا علی

شاهم علیِّ مرتضی، بعدش حسن نجمِ سَماء
خوانم حسینِ کربلا الله مولانا علی

آن آدمِ آلِ عَبا، دانم علی زَینُ العِباد
هم باقر و صادق گُوا الله مولانا علی

موسیِ کاظم هفتمین، باشد امام و رهنما
گوید علی موسَی الرّضا الله مولانا علی

سوی تقیّ آی و نقیّ، در مِهرِ او عهدی بخوان
با عسکری رازی بگو الله مولانا علی

مهدی سوارِ آخِرین، بر خصم بگشاید کمین
خارِج رَوَد زیرِ زمین الله مولانا علی

تُخمِ خَوارج در جهان، نا چیز و نا پیدا شود
آن شاه چون پیدا شود الله مولانا علی

دیو و پَری و اَهرِمَن، اولادِ آدم، مَرد و زَن
دارند این سِرّ در دَهَن الله مولانا علی

اقرار کُن، اظهار کُن، «مولایِ رومی» این سخُن
هر لحظه سِرِّ مِن لَدُن، الله مولانا علی

ای «شمسِ تبریزی» بیا، بر ما مَکُن جور و جفا
رُخ را به «مولانا» نما، الله مولانا علی

*******

از نظر قواعد زبان و ادبیّات عرب در عبارت " الله مولانا علی" کلمۀ « یا » به « قرینۀ معنوی » حذف شده است و در حقیقت " الله مولانا علی " معادل است با " یا اللهُ، مولانا علیٌّ " و یعنی « ای الله، سرپرست و صاحب اختیارِ ما علی(ع) است.»