تو نمی دانی که آخر كیستی
جهد كن چندانكه دانی چیستی
چون نهی بر پشت كشتی بار را
بر توكل میكنی آن كار را
تو نمی دانی كه از هر دو كه ای
غرقه ای اندر سفر یا ناجه ای
گر بگوئی: تا ندانم من كیم
بر نخواهم تاخت بر كشتی و یَمّ
من در این ره ناجی ام یا غرقه ام؟
كشف گردان كز كدامین فرقه ام
من نخواهم رفت این ره با گمان
بر امید خشك، همچون دیگران
هیچ بازرگانیی ناید ز تو
زانكه در غیب ست سرّ این دو رو
تاجر ترسنده طبع شیشه جان
در طلب نی سود دارد نی زیان
بل زیان دارد كه محروم ست و خوار
نور او یابد، كه باشد شعله خوار
چونكه بر بوك ست جمله كارها
كار دین اولی، كز این یابی رها
نیست دستوری در اینجا فتح باب
جز امید، الله أعلم بالصّواب
مثنوی معنوی
دفتر 3
آمار
وب سایت:
