وَ جَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالحَْقّ

ذَلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تحَِيدُ (19)

وَ نُفِخَ فىِ الصُّورِ

ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (20)

وَ جَاءَتْ كلُ‏ُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائقٌ وَ شهَِيدٌ (21)

لَّقَدْ كُنتَ فىِ غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا

فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ

فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ (22)

و (به هوش آييد كه)

هنگام بيهوشى و سختى مرگ به حق و حقيقت فرا رسيد،

آرى همان مرگى كه از آن دورى میجستى. (19)

و آن گاه در صور بدمند

(و ملايك ندا كنند كه)

اين است روز تهديد (هاى الهى به خلق). (20)

و هر نفسى را فرشته‏ اى (براى حساب به محشر) كشاند

و فرشته‏ اى (بر نيك و بدش) گواهى دهد. (21)

و تو (اى آدمىِ نادان)

از اين (روز سخت مرگ) در غفلت بودى

تا آنكه ما پرده از كار تو برانداختيم

و امروز چشم بصيرتت بيناتر گرديد. (22)