وَ إِبْراهيمَ الَّذي وَفَّى (37)
در سورۀ مبارکۀ نجم


وَفَّى

 « وَفَّى » یک فعل است که زمانش ماضي میباشد.
 سه حرف أصلی این فعل « و  ف  ی » میباشد.
 این کلمه یک ثُلاثيِّ مَزید است.
 کلمۀ « تَوفیَة » مصدر است.
 تَوفـــیَـــة یعنی :
 تمام کردن ،
 تمام بدادن ،
 تمام دادن و نیک وفا کردن ،
 حقِّ کسی را به تمام گزاردن.