أبوطالبِ مکّيّ [ المکّيّ ] - رحمة الله تعالی علیه -
محمّد بن علیّ بن عطیّة - رحمة الله تعالی علیهم -
صوفیِ واعظ
او از مردم ایران بود
از نواحی جبل
و مجاورت مکّه اختیارکرد
و از این رو او را مکّیّ گویند
سپس به عراق شد
و چندی به بصره
و مدّتی به بغداد زیست
و در هر دو جا موعظت میکرد
لکن برای کلماتی درشت و مبُهَم که در سخنان داشت
متّهم گشت
و مردم از وی بپراکندند
و در هفتم جمادی الآخرة
به سال ٣٨٦ ه . ق
در بغداد
فرمان یافت[از دنیا رفت]