توقیت.

[ ت َ ]
(ع مص)

وقت نهادن.
وقت نمودن.
هنگام، پیدا کردن.

یقال:

وقته لیوم کذا; مثل اجلته.

وقت موقت نعت است از آن و قریء قوله تعالی و اذا الرسل وقتت (مشددة و مخففة) و اقتت بالهمزه کما فی وجوه اجوه.
وقت پدید کردن.

|| در اصطلاح محدثین،
وقت معین و معلوم کردن ظهور امام دوازدهم را،
و آن مَنهیّ عَنه است.