یادگارِعُمر آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
نويسندگان جمعه 20 آذر 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی
ای خُنُك آن را كه او ایّامِ پیش اندر آن ایّام كِش قدرت بود و آن جوانی همچو باغِ سبز و تَر چشمه های قوَت و شهوت روان خانه ای معمور و سقفش بس بلند نورِ چشم وقوّتِ اَبدان بجا هین غنیمت دان جوانی ای پسر پیش از آن كایّامِ پیری در رسد خاك شوره گردد و ریزان و سست آبِ زور و آبِ شهوت منقطع ابروان، چون پار دُم زیر آمده از تشنّج، رو چو پشتِ سوسمار پشت دو تا گشته، دل سُست و طپان بَر سَرِ رَه زاد کم، مرکوب سُست خانه ویران، کار بی سامان شده عمر ضایع، سعی باطل، راه دور موی بر سر همچو برف، از بیم مرگ روز بیگه ،لاشه لنگ و ره دراز بیخهای خوی بَد محكم شده همچو آن شخصِ دُرُشتِ خوش سخن مثنوی دفتر 2 |
|||
|