عاشقی و آنگهانی نام و ننگ !
او نشاید عشق را ، دِه سنگ سنگ

گر ز هر چیزی بِلَنگی  دور شو
راهِ دور و سنگلاخ  و لَنگ لَنگ

«مرگ» اگر مَرد ست آید پیشِ من
تا کشم خوش در کنارش تَنگ تَنگ

من از او «جانی» بَرَم  بی رنگ  و بو
او زِ من «دَلقی» سِتاند رَنگ رَنگ

جور و ظُلمِ دوست را بر جان بِنه
وَر نخواهی پس صَلایِ جَنگ جَنگ

گر نمیـخواهی تَراشِ صیقلش
باش چون آیینۀ  پُر زَنگ زَنگ

دست را بر چشمِ خود نِه گو : به چشم
چشم بگشا ، خیره مَنگر دَنگ دَنگ