بُـحـتُـری.
[ ب ُ ت ُ ]
(اِخ)

ابوعباده. ولید بن عبید طائی متوفی بسال ٢٨٤ ه.ق. او راست دیوانی معروف که ابوبکر صولی و علی بن حمزۀ اصفهانی آن را مرتب کرده اند، اولی بر حروف و دومی بر اقسام. او بسال ٢٠٥ ه.ق. در یکی از قراء مَـنبِـج حلب تولد یافت و پس از تحصیل و کسب علوم به عراق مهاجرت کرد و مدتی در بغداد زیست و متوکل علی الله خلیفه و فتح بن خاقان را مدح گفت، پس به شام بازگشت. او پیشرفت خود را در نتیجۀ تشویق ابوتمام شاعر میدانسته است. بحتری دراواخر عمر به منبج بازگشت و در همانجا بسال ٢٨٤ ه.ق. درگذشت. برخی نیز مرگ او را در حلب دانسته اند. بعد از مرگش، اشعار او را ابوبکر صولی جمع آوری نمود و بر طبق حروف هجائی مرتب ساخت. آثار او عبارت است از حماسه ای که برای فتح بن خاقان جمع آوری نموده و در آن اشعار پانصد شاعر را توان دید، و دیوان بحتری که بچاپ رسیده است. (از معجم المطبوعات).
بحتری قصیده ای در مدح ایرانیان در باب مدائن دارد که بسیار فصیح و باشکوه است و ترجمۀ آن نیز هست و در امثال و حکم اصل قصیده و ترجمۀ آن نقل شده. (امثال و حکم ص ١٥٤٢ و١٦٧٧). و رجوع به اعلام زرکلی و التفهیم و ایران باستان پیرنیا و سبک شناسی بهار و فهرست اعلام العقد الفرید و ضحی الاسلام و تتمۀ صوان الحکمة و تاریخ بیهقی و قاموس الاعلام ترکی و ابن خلّکان و آثار الباقیۀ بیرونی و الجماهر بیرونی و فهرست اعلام خاندان نوبختی اقبال و مافروخی و شدّ الازار و تاریخ الخلفاء و معجم الادباء و المعرب جوالیقی و ایران در زمان ساسانیان و نزهةالقلوب و لباب الالباب شود.

بخوان هر دو دیوان من تا ببینی
یکی گشته با عنصری بُحتُری را
ناصرخسرو