علم حضوری:
علم مجرّدات را به ذات خود، علم حضوری نامند. و گاه صُوَرِ علمی در صورتی که عین امر خارجی باشند، و معلوم بعینه و نفسه و بذاته نزد مُدرِک حاضر باشد، آن را علم حضوری میـنامند.
علم حضوری بر دو قسم است:
یکی علم عالم به ذات خود مانند علم مجرّدات به ذات خود،
و دیگری علم علّت به معلولات خود، که به نفس حضور معلولات نزد علّت است. زیرا علّت در مرتبۀ علّیّت واجد جمیع کمالات و مراتب و وجودات معلولات خود میـباشد.
(از فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی، از شرح منظومه و دستور العلماء و تعریفات سیّد شریف).