حصولی.
[ ح ُ]
(ص نسبی)
(علم ...)
(اصطلاح حکمای اسلام)

مقابل است با «علم حضوری» و مُراد از آن علمی است که در آن «صورت ذهنی» عین «صورت عینی» نبوده باشد؛ مانند علم نفس به اموری که از صُقع ذات او خارج است و آن را «علم ارتسامی» نیز نامند.
و رجوع به لفظ حضوری در همین لغت نامه شود.

-علم حصولی:
صُوَری که از اشیاء عینی خارجی در ذهن حاصل میشود، معلوم بالذّات هستند (رجوع به ترکیب «علم بالذّات» شود)، و اشیاء خارجی و عینی که مَحکیٌّ عَنه آن صور هستند، معلوم بالعرض هستند.
و نحوۀ علم به اشیاء را که به واسطۀ حصول صورتی از معلوم عینی حاصل شود، علم حصولی نامند، و آن را «علم انطباعی» نیز گویند.
(از فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی).