هاني بن عروة

هانی .
(اِخ)
ابن عروة
بن الفضفاض
بن عمران
الغُظیفی
المرادی .
یکی از اشراف کوفه است
که ابتدا از خواص و ندیمان علی بن ابیطالب بود.
وی کثیر بن شهاب المدحجی والی خراسان را
که متهم به اختلاس اموالی شده
و به کوفه گریخته بود
نزد خود پنهان کرد.
معاویه خلیفۀ اموی هانی را تهدید به قتل کرد.
هانی به مجلس خلیفه وارد شد
و چون خلیفه او را نمی شناخت خود را معرفی کرد.
خلیفه پرسید:
مذحجی کجاست ؟
گفت :
نزد من در میان لشکر تو ای امیرالمؤمنین !
خلیفه وی را مأمور رسیدگی به خیانت مذحجی کرد
و گفت قسمتی ازاموال مسروقه را از او بگیر
و بخشی را به او ببخش .
همچنین هانی مدتی
مسلم بن عقیل رسول حسین بن علی را
درکوفه نزد خود پنهان ساخته بود.
این خبر به عبیدالله بن زیاد
امیر بصره و کوفه
که در اکرام و بزرگ داشت هانی مبالغه میکرد
و نیز مدتها برای یافتن
مسلم بن عقیل تلاش کرده بود، رسید
سخت خشمگین شد
و هانی را بخواند
وسرزنش کرد.
هانی ابتدا انکار
و سپس اعتراف کرد،
اما از تسلیم ابن عقیل به عبیدالله بن زیاد سر باز زد.
و در نتیجه
ابن زیاد مدتی وی را محبوس ساخت
و آخرالامر بکشت
و بر بازار کوفه بیاویخت .
عبدالله بن زبیر اسدی
دربارۀ وی و ابن عقیل قصیده ای دارد
که مطلع آن چنین است :
اذا کنت لاتدرین ما الموت فانظری
الی هانی فی السوق و ابن عقیل
الی بطل قد هشم السیف وجهه
و آخر، یهوی من طمار، قتیل
(از اعلام زرکلی)
(از عقد الفرید)