فرزدق

فرزدق.
لقب همام بن غالب بن صعصعة،
شاعر مشهور.
مکنی به ابوفراس
و مشهور به فرزدق ،
مادر او لیلی بنت حابس است
و پدر او را مناقبی مشهور و اوصافی پسندیده و مذکور است .
از جمله داستان هم چشمی او با لحیم بن وثیل ریاحی است
که در سال مجاعه بر سر کشتن ناقه اتفاق افتاد.
او صد شتر کشت
و لحیم نتوانست با او برابری کند.
و بنوریاح بر لحیم خرده گرفتند که
با این کار عاری بر ایشان بسته است .
فرزدق گور پدر خود را بسیار بزرگ میداشت
چندانکه هر کس بدان پناه میبرد وی به یاری او برمیخاست .
فرزدق را در زبان عرب تأثیری بسزاست .
معروف است که
اگر شعر فرزدق نبود،
ثلث لغت عرب از دست میرفت
و نیمی از روایات و اخبار نابود می شد.
او را به زهیر بن ابی سلمی تشبیه کنند
و این دو از شعرای طبقۀ اول زبان عرب اند،
زهیر در جاهلیت
و فرزدق در دورۀ اسلام .
او را با جریر و اخطل داستانهاست
و شرح مباحثات و مُهاجاةِ آنها مشهورتر از آن است که گفته شود.
او را در میان قومش شرفی بود
و خاطرش را عزیز میداشتند.
جد و پدرش از نیکان اشراف بودند.
در شرح نهج البلاغه آمده است که
فرزدق در نزد خلفا و امرا جز به حالت نشسته شعر نمیخواند.
بعضی اشعارش در«دیوان» او
و نیز در کتب ادب به عنوان
«مناقضات فرزدق با جریر» گرد آمده است .
وفات او در سال ١١٠ ه.ق ٧٢٨ م.
در بصره اتفاق افتاد
و تاریخ تولدش معلوم نیست .