ابن عباس .
عبدالله بن عباس
بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف ،
مکنی به ابوالعباس .
مولد او مکۀ مکرمه ،
به شعب ابی طالب ،
آنگاه که مسلمین و بنی هاشم بدانجا محصور بودند
(سه سال پیش از هجرت).
مادرش لبابه بنت حارث
و حارث پسرعم رسول اکرم صلوات الله علیه است
و با اینکه هنگام رحلت آن حضرت کودکی سیزده ساله بود
احادیث بسیار بدو نسبت کنند.
او به سال ٢٧ ه.ق
با عبدالله بن ابی سرح
به غزای افریقیه شد
و در زمان خلافت امیرالمؤمنین علی علیه السلام
با آن حضرت به عراق رفت
و در جنگ صفین حاضر بود
و سپس حکومت بصره به وی مفوض گردید
و پیش از شهادت علی علیه السلام
از عراق به طائف هجرت کرد
و تا زمان مرگ (٦٨ ه.ق) بدانجا ببود.
خلفای عباسی از نسل او باشند،
و نیز گفته اند
ابن عباس به سال ٤٩ ه.ق
با ابوایوب انصاری
به معیت یزید بن معاویه
به غزای روم رفت
و او اکبر اولاد پدرخویش بوده
و عبیدالله و فضل و قثم و معبد
برادران او باشند.
و چون ابن عباس مطلق گویند منصرف به عبدالله باشد.
و کتاب تفسیری نیز به عبدالله بن عباس نسبت کنند.