مُصافات . [ م ُ ] (ع مص) مصافاة. (ناظم الاطباء). رجوع به مصافاة شود. با هم دوستی کردن . با کسی دوستی به اخلاص داشتن . (یادداشت مؤلف). با کسی دوستی ویژه داشتن . (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). دوستی کردن با کسی به پاکی . || (اِمص) دوستی خالص . (ترجمان القرآن ص ٨٩). دوستی و اخلاص . (غیاث). یکدلی و صفا و دوستی و صمیمیت . (یادداشت مؤلف). دوستی پاک . یکدلی

مصافات به حقیقت میان دوستان آن است که هیچ چیز از اندک و بسیار پوشیده داشته نیاید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص ٦٤٥).
سوابق مصافات او به لواحق مؤاخات و موالات معمور گردانید. (ترجمۀ تاریخ یمینی ص ٣٩٥).
اسباب مصافات و مبانی موالات میان هر دو پادشاه مستحکم شد. (ترجمۀ تاریخ یمینی ص ١٩٢).
بنیاد مصافات با آن جماعت به خلاف سیرت پدر آغاز نهاد. (تاریخ جهانگشای جوینی).
میان ایشان مصادقتی و مصافاتی از روی ... حاصل آمد. (تاریخ جهانگشای جوینی).
او با خواجه فخرالدین موافقت و مصافاتی که پیش از آن نداشتند آغاز نهادند. (تاریخ جهانگشای جوینی).

- مصافات داشتن ; دوستی خالص و اخلاص داشتن
یکی بود از امرای گورخان ... با او از قدیم مصادقت و مصافاتی تمام داشت . (تاریخ جهانگشای جوینی).