رجب

رجب. ماه هفتم از سال تازیان، و آن را «رجب مضر» هم گویند لأنّهم کانوا أشدّ تعظیماً له.
ج، اَرجاب، اَرجُب، رِجاب، رُجوب، رَجَبات.
جج، اَراجیب، اَراجِب، ارجبانات، اَرجِبة.
مُنصَل الأسِنّة; ماه رجب.
مُنصِل الأل ّ (اَلّ ج ِ اَلّة، نیزۀ کوچک که پیکان آن پهن باشد); رجب.
از ماههای عربی است میان جمادی الآخرة و شعبان، آن را «رجب مضر» نیز گویند به سبب احترامی که آن قبیله به آن ماه قائل بودند، و «رجب الفرد» نیز گویند زیرا ماههای حرام چهار است که سه تا از آنها یعنی ذیقعدة و ذیحجّة و محرّم به دنبال هم آیند و تنها یکی جدا ست که آنهم رجب است.
ج، اَرجاب، رُجوب، رِجاب و نیز رَجَبات به صیغۀ جمع مؤنث به اعتبار شبهایی که رجب برای آنان وضع شده.
مأخوذ از ترجیب که معنی تعظیم است چون این ماه را عرب شهرالله گفته اند و تعظیم کردندی لهذا به این اسم مسمی شده، و از پیغمبر (ص) نیز روایت است که رجب نام جویی است در بهشت از عسل شیرین تر و از برف سفیدتر هرکه در این ماه روزه دارد از آن جویش آب دهند از این سبب ماه مذکور را رجب نام کردند.
ماه بزرگوار.
ماه هفتم از سال قمری عرب میان جمادی الآخرة و شعبان، و هلال آن را به مصحف بینند.
شهر الله الأصم، رجب الأصم، رجب المرجّب، رجب الحرام، منصل الأسنة، منصل الألّ، رجب الفرد نیز گویند.
در اول آن به قولی در سال ٥٧ ه.ق. ولادت حضرت امام محمد باقر (ع) است و بعضی سوم صفر گفته اند.
در دوم این ماه ولادت حضرت امام عليّ النّقيّ (ع) است (در سال ٢١٢ ه.ق.)
و در سوم آن (به سال ٢٥٤) در سرّ من رأی شهادت آن حضرت است
و در دهم رجب به قولی ولادت حضرت امام محمّد تقيّ (ع) است
و در سیزدهم آن به قول مشهور سی سال پس از عام الفیل ولادت عليّ علیه السّلام است در میان کعبۀ معظّمه
و در بیست و پنجم آن شهادت حضرت موسی بن جعفر (ع) است در بغداد.
و بیست وهفتم آن روز مبعث حضرت رسول اکرم (ص) است.
روز پانزدهم ماه رجب استفتاح است برای گشاده شدن درهای آسمان یا درهای کعبه در آن روز. رجوع به کلمۀ استفتاح شود.
سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم آن «أیّامُ البیض» است و اعمال استحبابی چند دارد. رجوع به مادۀ أیّامُ البیض شود.