ابوالفضائل، حسن بن محمد بن حسن بن حیدر بن علی صغانی (چغانی) لغوی.
و چون در کتب لغت صاغانی مطلق گویند مراد همین حسن بن محمد است. مولد او به شهر لاهور در ٥٧٧ ه.ق. بود. وی برای کسب علوم از موطن خویش به غزنه و سپس در ٦١٥ به بغداد شد و پس از تکمیل علوم ادب به هندوستان نزد صاحب هند رفت و آنگاه عزیمت زیارت خانه کرد و از آنجا به یمن و سپس به بغداد بازگشت و پس از چندی به هند مراجعت کرد و کرّت دیگر به بغداد آمد و از نظام الدین مرغینانی استماع حدیث کرد. او یکی از مشایخ اجازۀ سید احمد بن طاوس است. وفات او به سال ٦٥٠ ه.ق. بود.
او راست :
کتاب مجمع البحرین در لغت
و کتاب التکملة علی الصحاح
و کتاب العباب
و او مجمع البحرین و عباب را به نام وزیر مؤیدالدین محمد بن علقمی کرده است و کتاب عباب تا کلمۀ «بکم» ختم شده و ناتمام مانده است و یکی از شعرا در این معنی گوید :

ان الصغانی الذی
حاز العلوم و الحکم
کان قصاری امره
ان انتهی الی بکم

و نیز از کتب اوست :
النوادر فی اللغات.
توشیح الدریدیه.
التراکیب.
کتاب افعال.
کتاب فعلان.
کتاب الاضداد.
کتاب الاسماء.
کتاب العادات.
کتاب الاسد.
کتاب الذئب.
کتاب مشارق الانوار فی الحدیث.
کتاب شرح البخاری.
کتاب در السحابة فی وفیات الصحابة.
کتاب العروض.
شرح ابیات المفصل.
کتاب نقة الصدیان.