تکذیب.
[ ت َ ]
(ع مص)
نیک انکار کردن امری را.
انکار و جحد کردن در امری،
یقال:
کذّب بآیات ربّه.
|| به دروغ داشتن.
دروغگوی گردانیدن کسی را و گفتن او را که دروغ گفتی.
|| بازایستادن.
|| رفتن شیر ناقه.
|| برگردانیدن از کسی.
|| یک دو تک رفتن وحشی و ایستادن تا ببیند آنچه پس اوست.
|| گشنی کردن ناقه و دم برداشتن آن.
|| بددلی کردن.
|| درنگی کردن.
تکذیب کردن.
[ ت َ ک َ دَ ]
(مص مرکب)
نسبت دروغگویی بکسی دادن و انکار کردن.
به دروغ نسبت کردن کسی را.
گفتن که دروغ است.
دروغزن داشتن کسی را.
رجوع به مادۀ قبل شود.